ارزیابی درونی گروه آموزش مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

مقدمه: بهبود کیفیت آموزش مامایی برای ارتقاء سلامت مادران و نوزادان حیاتی است. این مطالعه با هدف ارزیابی درونی گروه‌های آموزشی رشته مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1396 در گروه آموزشی رشته مامایی انجام شد. جامعه پژوهش شامل 36 دانشجوی مامایی، 16 دانش آموخته مامایی، 6 کارفرمایی فارغ التحصیلان، مسئول EDO، رئیس دانشکده و کلیه اعضای هیئت علمی (11 نفر) بود. نمونه گیری در بخش اعضای هیئت علمی به صورت سرشماری و بقیه واحدهای پژوهش به صورت در دسترس انجام شد. ابزارگردآوری داده‌ها پرسشنامه، فرم مشاهده و چک لیست بود. برای تعیین نقاط قوت و ضعف درحوزههای مورد بررسی از دامنه زیراستفاده شده است. نتایج داده‌های کمتر از 50% نامطلوب، داده‌های بین 80-50 درصد نسبتاً مطلوب و داده‌های بالاتر از 80 درصد مطلوب در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS آزمون‌های آماری توصیفی شامل فراوانی و درصد، میانگین و جمع کل انجام شد. یافته‌ها: نتایج ارزیابی درونی گروه مامایی نشان می‌دهد در کل حوزه‌های نه گانه مورد بررسی، این گروه از مجموع امتیاز کل حوزه‌ها 828 امتیاز، 689 امتیار معادل 21/83 درصد را کسب نموده‌است که با توجه به استاندارد گوردمن در سطح مطلوب قرار دارد. وضعیت گروه مامایی در حوزه‌های رسالت واهداف آموزشی، مدیریت و سازماندهی برنامه‌های آموزشی، هیأت علمی و سنجش و ارزیابی در جایگاه مطلوبی قرار دارد. اما در حوزه‌های دانشجویان، منابع آموزشی، پژوهشی و دانش‌آموخته‌گان در سطح نسبتاً مطلوبی قرار دارد. نتیجه‌گیری: گرچه وضعیت گروه مامایی با توجه به امتیازات کسب شده مطلوب بود، اما حوزه‌های دانشجویان و دانش‌آموختگان نیازمند توجه بیشتری است. لذا اقدامات لازم جهت رفع نقاط ضعف به ویژه در دو حوزه مذکور ضروری به نظر می‌رسد.